artık kızdığım şeyler ile kırıldığım şeyler arasında milyonlarca ışık yılı fark var. bu iyi. demek ki ayrımına varabiliyorum pek çok şeyin. bu da iyi. artık kızdığımda kalın seslerle kırıldığımda incecik ağlıyorum. içime kanıyor tüm öğrenmişliklerim. kendime üzülüyorum en çok o anlarda. ben unutup giderim her şeyi de diyorum, rüzgarlarım nasıl unutacak? benim rüzgarlarımın yönü... hiç güvenmem. arlanmaz onlar, uslanmaz. inadına inadına vurur dururlar. ben, bütün dünyaya karşı inadına yaşayabilecek ben, ölebilirim orada. yürüyüp giderken, kalbim renklere, renkler gökyüzüne karışır.
umurumda mı sanıyorsunuz acı çekmek? hayır değil. sevmek için ihtiyacım olan bir çift güzel gözden öte olduğu sürece değil. bütün çirkinliklerine rağmen bile sevebileceğim için değil. kötü taraflarından ayırdığınız zaman insanları, göreceksiniz sevmenin kolay taraflarını. huzurlu, hafif yanlarını.
yeter ki sessizleşmesin kalbim. sessizlik.. korkunç yansıması gerçeğin. öyle ki, o sessiz gecede bittiğini her şeyin aylar sonra anlarsınız bazen. o sessiz gecede incinmişliğinizi...
şimdi belki o yüzden çok önemli...
sessiz geceler.
anlamadan geçmem.
sevmeden,geçmem.
geçip gitmem...
Çolpan ERDEM
